Çocuklarda Çekingenlik
Çocuklarla iletişim kurmaya çalıştığınız zaman genel bir tavır olarak sizlere mesafeli yaklaşarak çekingen dururlar. Bu tepkiler kısa vadede bir sorun yaşatmazken, bu durumun süreklilik arz etmesi çocuklar açısından büyük sorunlar doğurabiliyor. Çekingenliği süreklilik haline getiren çocuklar genel olarak çevresinden kopuk ve yalnız bireyler haline dönüşüyor. Bu sorun karşısında esas görev anne ve babaya düşüyor.
Çocuklarda Çekingenlik Ne Zaman Başlar?
Bebekler ilk dünyaya geldikleri anda çevreye karşı oldukça seçicidirler. Bebeklik döneminde genel olarak anne ve baba dışında kimseye sıcak tavırlarda bulunmazlar. Bebekler bu süreçte anne ve babası dışındaki tüm yabancılara genel olarak ağlayarak tepki verirler. Çocukluk döneminde ise bu durum biraz daha karmaşıklaşır. Bebeklik dönemindeki çekingenlikler bebeğin kendini koruma ve güvensizliklerinden kaynaklanır. Yaş ilerledikçe kişiliğin daha netleşmesi ile birlikte bu çekingenlikler de kendini daha farklı şekillerde hissettirir.
Çekingenliğin Nedenleri Nelerdir?
Yapılan araştırmalara göre çekingenlik birçok insanda yapısal olarak mevcut. Ancak bu yapısal özelliklerin dışında çocuklarda çekingenliği ortaya çıkaran birçok neden de mevcuttur. Bu çekingenliğin en büyük nedenlerini aile oluşturur. Özellikle ailenin çocukla alaycı konuşması, çocuğu ciddiye almaması, çocuğuna ulaşılamayacak hedefler koyması ve çocuğa sürekli bağırmak, çekingenlik halini yaratır. Bu gibi durumlarda çocuk kendini değersiz ve başarısız hissedeceği için çekingen ve içe kapanık olur. Bu nedenle ailelerin çocuklarına her zaman için güven verici konuşması gerekiyor. Bu sayede çocuk toplum karşısında daha güvenli olabilir.
Çocuklarda yapısal olarak çekingenliği tamamen ortadan kaldırmak zor olsa da, bu sorunu çocuğun hayatında problem yaşatmayacak şekilde azaltmak mümkündür. Bu durumdaki en büyük sorumluluk önce çocuğun anne ve babasına aittir. Bunun yanında çocuğun okul arkadaşları ve öğretmenleri de bu çekingen tavırlar üzerinde çok etkili olacaktır.
